نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران یکی از بخش‌هی سه‌گانه‌ی نیرو‌های نظامی کشورمان است که در واقع کوچکترین بخش نیروی‌های مسلح کشورمان محسوب می‌شود. این نیرو از دو بخش ارتش و سپاه پاسداران تشکیل شده‌است.

تاریخچه
پیشینه‌ی نیروی دریایی در ایران به حدود 500 سال قبل از میلاد و زمان هخامنشیان باز می‌گردد. در آن زمان نیروی دریایی ایران همواره مورد توجه قرار می‌گرفت و به شناورهای جدید مجهز می‌گشت. از آن دوره و سلسه‌های بعدی که بگذریم به سلسه‌ی پهلوی می‌رسیم. حوالی سال 1971 دولت ایران به فکر تجهیز نیروی دریایی خود از طریق در خدمت گرفتن شناورهای مدرن آمریکایی و انگلیسی افتاد و از آن زمان به بعد تعدادی ناوچه و شناورهای کوچک را به ناوگان خود افزود از این میان ناوهای محافظ کلاس الوند جز اصلی‌ترین سفارشات تسلیحاتی ایران بودند. مدتی بعد شاه ایران سفارش ساخت 4 فروند ناوشکن پیشرفته را تحویل مقامات آمریکایی داد اما با وقوع انقلاب اسلامی کشورمان با تحریم‌های شدید تسلیحاتی و اقتصادی ایالات متحده مواجه شد. چهار فروند ناوشکن ساخته شده به سفارش ایران تحت عنوان ناوشکن‌های کلاس کید در نیروی دریایی ایالات متحده به کار گرفته شدند.
پس از این دوره کشورمان با جنگ تحمیلی دولت بعثی عراق مواجه شد و توجهات به نیروی دریایی کاهش یافت. در دوره دفاع مقدس نیروی دریایی با توجه به جنگی اعلام شدن منطقه خلیج فارس وارد عمل شد و از خود کارنامه‌ی درخشانی برجای گذاشت که در این میان عملیات مروارید چون مرواریدی درخشان در این عرصه خودنمایی می‌کند. از نکات قابل توجه دیگر دوره جنگ تحمیلی تهدید ایران مبنی بر بستن تنگه هرمز بود که با واکنش ابرقدرتها و خصوصا ایالات متحده مواجه شد. با برخورد یکی از شناورهای آمریکایی با مین ایرانی و وارد شدن آسیب جدی به این شناور آمریکایی‌ها به فکر واکنش نشان دادن نسبت به ایران افتادند و طی عملیاتی به نام آخوندک آسیب‌های جدی به نیروی دریایی کشورمان وارد آوردند.



پس از این دوره مقامات کشورمان به این نتیجه رسیدند که نیروی دریایی کشورمان توان شرکت در رزم کلاسیک را نخواهد داشت بنابراین سرمایه‌گزاری بر روی طرح‌های زیرسطحی سبک و شناورهای موشک‌انداز و اژدرافکن تندرو انجام شد. پس از اعمال فشار آمریکایی‌ها بر کشورمان منبع تامین تسلیحات و تکنولوژی دریایی از کشورهای غربی به کشورهایی مانند روسیه، چین و کره‌ی شمالی تغییر پیدا کرد. شناورهای قدیمی مانند ناوچه‌های کلاس الوند و یا شناورهای کلاس کمان به موشک‌ها و سیستم‌های مدرن مانند موشک ضدکشتی C-802 تجهیز شدند که البته زمزمه‌های مبنی بر خرید موشک‌های قدرتمندی چون موسکیت و یا یاخونت نیز به گوش می‌رسد. از جمله‌ خریدهای اصلی نیروی دریایی کشورمان سه فروند زیردریایی روسی کلاس کیلو بود. اما در این میان سیاست‌های بومی‌سازی ساخت تسلیحات دریایی نیز پیگیری شد؛ زیردریایی‌های کلاس نهنگ و غدیر، شناورهای تندرو موشک‌انداز، اژدر فوق‌سریع حوت، ناوشکن کلاس جماران و ناو محافظ کلاس موج از جمله مواردی هستند که حاصل تلاش متخصصان کشورمان در عرصه تولید تسلیحات دریایی هستند.

استراتژی
همان‌طور که گفته شد پس از تجربه‌ی دوره‌ی جنگ تحمیلی سرمایه‌گذاری‌ها بر روی تجهیزات رزم نامتقارن افزایش پیدا کرد و استراتژی رزم دریایی ایران بر اساس رزم نامنتقارن تنظیم شد. استراتژی کشورمان در رزم نامتقارن عموما برپایه‌ی تجهیزات زیر استوار است:
1- موشک‌های ضدکشتی دوربرد مانند C-802
2- زیردریایی سبک ساحلی مانند غدیر و نهنگ با قابلیت مین‌گذاری و شلیک اژدر‌های مخرب
3- سه فروند زیردریایی کلاس کیلو با قابلیت شلیک اژدرها‌ی قدرتمند، موشک‌های کوتاه برد و مین‌گذاری
4-شناورهای تندرو موشک‌انداز، اژدرافکن و مین‌گذار
5- هواپیماهای مجهز به موشک‌های ضدکشتی مانند سوخو-24
6-شناورهای بزرگتر جهت حمایت از سایر واحد‌ها
نیروی دریایی کشورمان از دو بخش یعنی سپاه و ارتش تشکیل شده است؛ شناورهای بزرگ در اختیار ارتش قرار دارد و سپاه از شناورهای کوچکتر استفاده می‌نماید. در کل در نیروی دریایی کشورمان تجهیزات جالبی وجود دارند که می‌توانند نیروی دریایی هر کشوری را به چالش بکشند که این امر با توجه به وجود باریکه‌ای استراتژیک و پراهمیت به نام تنگه هرمز و عمق کم منطقه امکان‌پذیر است.
تنگه‌ی هرمز


هرچند تهدید‌کننده اصلی کشورمان یعنی ایالات متحده فعالیت‌های خود را در دریای عمان و خلیج فارس متمرکز کرده‌است اما دریای مازندران نیز مورد توجه واقع شده‌است. این منطقه به علت وجود منابع سرشار فسیلی از اهمیتی ویژه برخوردار است اما با توجه به بسته بودن محیط آن استفاده از شناورهای بزرگ امری نامعقول به نظر می‌رسد بر همین اساس در این منطقه نیز بیشتر بر روی طرح شناورهای تندرو موشک‌انداز برنامه‌ریزی شده‌است از میان تجهیزات مورد استفاده در این منطقه می‌توان به ناوچه حمزه اشاره کرد.
در سال‌های اخیر فعالیت‌هایی از سوی دولت انجام گرفت که بر تمایل حضور نیروی دریایی در منطقه‌ی اقیانوس هند دلالت می‌کند. افتتاح پایگاه دریایی جاسک، ساخت شناورهای دوربرد مانند موج و جماران و حضور ناوگان ایرانی در خلیج عدن به بهانه‌ی حفظ امنیت شناورهای تجاری همگی نشان‌دهنده تمایل کشورمان جهت حضور در اقیانوس هند هستند. پایگاه‌های دریایی جاسک و چابهار می‌توانند کلید حضور ایران در منطقه اقیانوس هند باشند.

پایگاه‌ها
پایگاه‌های اصلی نیروی دریایی کشورمان را می‌توان در سه بخش تقسیم‌بندی کرد. منطقه‌ی خلیج فارس، دریای عمان و دریای مازندران. که در این بین خلیج فارس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و وجود اکثر پایگاه‌ها در این منطقه گواهی بر این مدعاست. پایگاه دریایی بندعباس اصلی‌ترین پایگاه دریایی کشورمان محسوب می‌گردد که به تعداد زیادی شناور مجهز شده‌است در ضمن محل نگهداری زیردریایی‌های کیلو و غدیر نیز واقع در بندعباس است؛ پس از این پایگاه، بنادر بوشهر، خرمشهر و چابهار داراری اهمیت هستند. پورت‌های نظامی نیروی دریایی عبارت‌اند از:
?ابوموسی
?چابهار
?بندرعباس
?? ?بوشهر
?خارک
?قشم
?جاسک
?خرمشهر
?ماهشهر
?نوشهر
?سیری
?قشم
?بن? ?ر انزلی
?بندر امام خمینی
?لارک
تصویر ماهواره‌ای از پایگاه دریایی بندر عباس


بررسی تجهیزات

زیردریایی‌ها

زیردریایی? ??های کلاس کیلو
نیروی دریایی کشورمان تعداد سه فروند زیردریایی کلاس کیلو با نام و شماره‌بدنه‌های Tareq 901، Noor 902 و Yunes 903 را در اختیار دارد که به ترتیب در سال‌های 1992، 1993 و 1997 وارد خدمت شده‌اند. این سه فروند زیردریایی در حال حاضر در بندعباس نگهداری می‌شوند. موتور این زیردریایی به شدت کم‌ صداست این امر باعث می‌شود تا سونار غیرفعال دشمن قادر به شناسایی زیردریایی نشود در ضمن بدنه‌ی زیردریایی توسطی مواد خاصی پوشیده شده است که باعث می‌شود سونار فعال نیز همانند سونار غیرفعال در کشف زیردریایی دچار مشکل شود. این ویژگی‌ها باعث‌شده‌اند تا نیروی دریایی ایالات متحده لقب حفره‌ی سیاه را برای این زیردریایی‌ برگزیند. این کلاس زیردریایی قادر به حمل 18 اژدر و یا 24 مین است و قادر است موشک‌های سطح‌به‌هوای SA-N-Gremlin را نیز شلیک نماید.
خصوصیات
کشور سازنده: روسیه
متصدیان: روسیه، چین، ایران، هند، الجزایر، اندونزی، رومانی، ویتنام، لهستان
تناژ جابجایی: 3000 تا 4000 تن
طول: 70 تا 74 متر
آبخور: 6.5 متر
حداکثر سرعت: 25 گره
برد عملیاتی: 6000 تا 7500 مایل در سرعت 7 گره
مدت زمان پایداری: 45 روز
حداکثر عمق عملیاتی: 300 متر
خدمه: 52 نفر
تسلیحات: 18 اژدر و یا 24 مین، 8 فروند موشک سطح به هوای SA-N-10 Gimlet و یا SA-N-Gremlin
پیشران: دیزل الکتریک
زیردریایی کیلوی ایرانی


کلاس غدیر
زیردریایی‌های کلاس غدیر حاصل اولین تلاش متخصصان کشورمان در ضمینه‌ی تولید زیردریایی ساحلی هستند. در 24 نوامبر 2007 دریادار حبیب‌الله سیاری اعلام کرد در 28 نوامبر ناوشکن جماران و نخستین زیردریایی کلاس غدیر به آب انداخته‌خواهند شد. این زیردریایی از گونه‌ی ساحلی است و برای عملیات‌های کوتاه برد کاربرد دارد. در طرح این زیردریایی شباهت‌های فراوانی با زیردریایی کلاس P-4 کره‌ی شمالی وجود دارد. این زیردریایی قادر به جابجایی کماندوها به نقاط مورد نظر، مین‌گذاری و شلیک موشک و اژدر است. به نظر می‌رسد این زیردریایی دارای دو مقر اژدر 533 میلیمتری باشد که از این مقر می‌توان جهت شلیک اژدر حوت و یا موشک‌های ضدکشتی بهره برد.از این کلاس زیردریایی تعداد 7 فروند ساخته شده است که در حال حاضر همگی آنها فعال هستند.
خصوصیات
کشور سازنده: ایران
تعداد: حداقل 7 فروند
تناژ جابجایی: 120 تا 150 تن
طول: 20 متر
شعاع: 3 متر
آبخور: 2.5 متر
حداکثر سرعت: 11 گره
خدمه: 18 نفر
تسلیحات: دو مقر پرتاب اژدر 533 میلیمتری، قابلیت حمل دو تا چهار اژدر، چهار تا هشت مین و احتمالا شلیک موشک‌های ضدکشتی
پیشران: دیزل-الکتریک
زیردریایی کلاس غدیر


تصویر ماهواره‌ای از پایگاه بندر عباس و محل نگهداری زیردریایی‌ها


کلاس نهنگ
زیردریایی‌ کلاس نهنگ حاصل دومین تلاش متخصصان داخلی جهت تولید زیردریایی بومی است. این زیردریایی حاصل تلاش 220 محقق و حدود 1.2 میلیون ساعت کار تحقیقاتی و عملی است. از این کلاس یک فروند ساخته شده‌است که در مارس 2006 وارد خدمت شده‌است. نهنگ در واقع یک زیردریایی کوچک ساحلی که دارای قابلیت ویژه‌ی مین گذاری است. دو مقر اژدر کوچک در دو سمت این زیردریایی وجود دارد که از آن جهت شلیک اژدرهای سبک استفاده می‌شوند. بنابر برخی گزارشات این زیردریایی قادر به شلیک موشک‌های ضدکشتی نیز می‌باشد. این زیردریایی مجهز به یک رادار جهت کاوش سطحی است. همچنین سطح آن توسط موادی خاص پوشیده شده که کار کشف آن توسط سونار را دشوار می‌سازد. مقامات کشورمان اعلام کرده‌اند که این زیردریایی به واسطه‌ی مجهز بودن به سامانه‌های پیشرفته‌ی الکترونیکی قادر است همزمان به شلیک موشک و اژدر بپردازد اما هیچ اطلاعاتی درباره‌ی موشک و یا اژدر مورد استفاده منتشر نشده‌است.
خصوصیات
کشور سازنده: ایران
تعداد: 1 فروند
تناز جابجایی:350 تا 400 تن
طول: 20 متر
آبخور: 2.5 متر
شعاع: 3 متر
تسلیحات: دو مقر پرتاب اژدر، موشک، قابلیت مین‌گذاری
پیشران: دیزل-الکتریک
کلاس نهنگ


کلاس قائم
زیردریایی قائم نخستین زیردریایی نیمه سنگین ایرانی خواهد بود. گفته می‌شود این زیردریایی هم‌اکنون در دست ساخت است. در تاریخ 25 آگوست 2008 وزیر دفاع کشورمان مصطفی محمد نجار خبر از ساخت نخستین زیردریایی نیمه‌سنگین بومی داد. گفته می‌شود این زیردریایی دارای تناژ جابجایی بالای 1000 تن است. به گفته دریادار حبیب‌الله سیاری قائم قادر به مین‌گذاری و شلیک انواع مختلفی از اژدرها و موشک‌های ضدکشتی است. همچنین به گفته‌ی وی این زیردریایی قادر است در هر عملیات تهاجمی و تدافعی شرکت نماید.
خصوصیات
کشور سازنده: ایران
تعداد: یک فروند در دست ساخت
تناژ جابجایی: 1000+ تن
تسلیحات: موشک، اژدر و مین‌های دریایی
پیشران: دیزل-الکتریک
ماکت زیردریایی قائم


کلاس Yugo
زیردریایی‌های کلاس یوگو از زیردریایی‌های کوتاه‌برد ساحلی است که توسط کره‌ی شمالی ساخته‌شده‌اند. از این کلاس تعداد شش فروند ساخته‌شدند. یکی از زیردریایی‌ها در سال 2007 توسط نیرو‌های کره‌ی جنوبی کشف و توبیخ شد. تعداد چهار فروند از 5 فروند باقی مانده به نیروی دریایی ایران تحویل داده شدند. این زیردریایی‌ها دارای دو جایگاه پرتاب اژدر 530 میلیمتری هستند و برد عملیاتی آنها به حدود 1000 کیلومتر می‌رسد.
خصوصیات
کشور سازنده: کره‌ی شمالی
تعداد: 4 فروند
تناژ جابجایی: 90 تن
طول: 20 متر
شعاع: 2 متر
سرعت: 10 گره
برد: حدود 1000 کیلومتر
خدمه: 4 تا 6 کماندو یا غواص
تسلیحات: دو مقر پرتاب اژدر 530 میلیمتری
پیشران: دیزلی

کلاس سابحات 15
زیردریایی‌های کلاس سابحات در واقع نخستین زیردریایی‌های ساخته شده در ایران هستند که ساختشان در سال 2000 اعلام شد. کاربرد اصلی این زیردریایی مین‌گذاری است اما با این وجود گفته می‌شود این زیردریایی قادر به جابجایی 3 تا 7 غواص است. همچنین این زیردریایی قادر است در عملیات‌های شناسایی نیز شرکت نماید. این زیردریایی را می‌توان توسط بالگردهایی چون شینوک و یا سیکینگ جابجا کرد و یه اینکه از آن به عنوان واحد شناسایی در ناوها استفاده کرد.
خصوصیات
کشور سازنده: ایران
تعداد: احتمالا 3 فروند
طول: 8 متر
خدمه: 3 تا 7 نفر
تسلیحات: حداکثر 17 مین Limpet
سابحات 15


زیردریایی نامشخص؟
اخباری مبنی بر تولید زیردریایی مرطوب در کشورمان منتشر شده است. گویا این زیردریایی دو نفره قادر است یک اژدر سنگین را تا نزدیک شناور دشمن حمل و سپس آنرا به سمت دشمن رها سازد. بنابر برخی اخبار منتشر شده سوئیت‌های سوناری قادر به تشخیص این زیردریایی نیستند که این امر بر توانایی‌های آن می‌افزاید.
خوصیات
کشور سازنده: ایران
تعداد: 1 فروند؟
تناژ جابجایی: 3 تن
طول: 7 متر
خدمه: 2 نفر
تسلیحات: یک اژدر سنگین



شناورهای سطحی

ناوشکن کلاس دماوند
ناوشکن‌ کلاس دماوند یا همان آرتیمز از جمله شناورهای قدیمی نیروی دریایی ایران است. ناوشکن دماوند همان HMS Sluys D60 نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا است که در سال 1953 از رده خارج شد اما در سال 1967 و پس از انجام برخی بروزرسانی‌ها به ایران فروخته شد. پس از فروش ناوشکن به ایران دولت ناوشکن را به سامانه‌ی موشکی Seacat تجهیز کرد. دماوند یا همان آرتیمز تا حوالی سال 1990 مشغول به خدمت بود اما پس از آن از رده خارج گشت.
خصوصیات
کشور سازنده: انگلستان
متصدی: نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا / نیروی دریایی ایران
تناژ جابجایی: 3430 تن
طول: 116 متر
عرض: 12.2 متر
آبخور: 4.7 متر
سرعت: 35.75 گره
برد عملیاتی: 8100 کیلومتر
خدمه: 268 نفر
تسلیحات: دو توپ دولوله‌ای 114 میلیمتری، یک توپ 112 میلیمتری، 14 توپ 40 میلیمتری، 10 مقر اژدر 533 میلیمتری، خمپاره‌انداز و سامانه‌ی موشکی Seacat
پیشران: دو توربین بخار متصل به دو محور شفت
دماوند


ناوشکن‌های کلاس ببر
ناوشکن‌های کلاس ببر نیز از جمله شناورهای قدیمی کشورمان هستند که شامل دو شناور یعنی ببر یا همان USS Zellars DD-777 و پلنگ یا همان USS Stormes DD-780 می‌گردد. ببر ناوشکنی پرکار بوده که از زمان جنگ جهانی دوم توسط نیروی دریایی ایالات متحده به کار گرفته شد. این ناوشکن علاوه بر جنگ جهانی دوم در نبرد علیه کره نیز به کار گرفته‌شده‌است. ببر یا همان Zellars در تاریخ 19 مارس 1971 از رده خارج شد. این ناوشکن سپس به حوضچه‌ی Philadelphia انتقال داده‌شد و پس از حدود بیست ماه عملیات بروزرسانی در تاریخ 12 اکتبر 1973 با نام Babr DDG-7 تحویل نیروی دریایی ایران داده شد. این شناور تا حوالی سال 1998 در لیست شناورهای نیروی دریایی کشورمان قرار داشت اما پس از آن از رده خارج شد. هرچند گفته می‌شود این ناوشکن پس از سال 1994 به کار گرفته نشد.
ناوشکن دیگر کلاس ببر، پلنگ نام دارد، این ناوشکن در واقع همان USS Stormes DD-780 آمریکایی است. این ناوشکن نیز همانند همکلاسیش در جنگ جهانی دوم و نبرد کره به کار گرفته شد؛ علاوه بر این از این ناوشکن در نبرد علیه ویتنام نیز استفاده شد. Stormes در 5 دسامبر 1970 از رده خارج شد و در تاریخ 16 فوریه 1972 با نام Palang DDG-9 و به عنوان ناوشکن دوم کلاس ببر به ایران فروخته شد. پلنگ تا سال 1994 در خدمت نیروی دریایی کشورمان بود و پس از آن از رده خارج شد.
خصوصیات (Babr DDG-7)
سازنده: ایالات متحده
متصدی: نیروی دریایی ایالات متحده / نیروی دریایی ایران
تناژ جابجایی: 2200 تن
طول: 114.8 متر
عرض: 12.2 متر
آبخور: 4.8 متر
سرعت: 34 گره
برد عملیاتی: 12000 کیلومتر
خدمه: 336 نفر
تسلیحات: شش توپ 127 میلیمتری، 12 توپ 40 میلیمتری، 11 توپ 20 میلیمتری، 10 مقر اژدر 530 میلیمتری، شش رهاکننده‌ی بمب زیرسطحی
پیشران: دو محور شفت با قدرت 45 مگاوات
ببر


پلنگ


کلاس موج
ناوچه‌، ناوشکن و یا ناومحافظ کلاس موج نخستین شناور ایرانی در رده خود محسوب می‌گردد. به نظر می‌رسد در ساخت این ناو از طرح ناوچه‌های کلاس الوند استفاده شده‌است. این شناور در ایران در دسته‌ی ناوشکن‌ها رده‌بندی می‌شود اما با توجه به تناژ 1400 تن، این شناور را می‌توان ناوچه و یا ناومحافظ مدرن دانست. در تاریخ 23 فوریه 2007 اعلام شد که کار ساخت موج به پایان رسیده و کار بر روی موج2 آغاز گردیده‌است. کاربران نرم‌افزار گوگل ارث به راحتی قادر به دیدن شناوری ناشناس در بنرعباس هستند که گفته می‌شود همان موج است. در تصویر زیر می‌توان موج را با دو چیدمان تسلیحاتی متفاوت کاملا روسی و کاملا چینی مشاهده نمایید.


تصویر ماهواره‌ی پایگاه بندرعباس و شناوری ناشناخته


خصوصیات
کشور سازنده: ایران
تناژ جابجایی: 1400 تن
طول: 94 متر
عرض: 10 متر
آبخور: 3.1 متر
سرعت: 28 گره
خدمه: 120 تا 140 نفر
تسلیحات: 4 مقر شلیک موشک C-802 و یا C-803، توپ دریایی 72 میلیمتری فجر27، 1 توپ ضدهوایی دولوله‌ای 35 میلیمتری، احتمالا توپ دفاع نزدیک AK-630
پیشران: 2 موتور هرکدام با قدرت 1000 اسب بخار و چهار مولد دیزلی

ناوهای محافظ کلاس الوند
شناورهای کلاس الوند معروف‌ترین شناورهای نیروی دریایی کشورمان هستند. از این شناورها، تحت عنوان ناوهای کلاس سام نیز یاد می‌شود. از این کلاس تعداد چهار فروند توسط بریتانیا ساخته و به نیروی دریایی کشورمان داده‌شد که سه فروند از آنها در حال حاضر مشغول فعالیت‌اند. این چهار ناو براساس قهرمانان شاهنامه فردوسی نامگذاری شدند اما پس از انقلاب اسلامی نام آنها به چهار کوه معروف ایران تغییر یافت. چهار شناور کلاس الوند در فاصله‌ی سال‌های 1968 تا 1969 وارد نیروی دریایی کشورمان شدند. این چهار شناور عبارت اند از: الوند71 (سام DE-12)، البرز72 (زال DE-14)، سبلان73 (رستم DE-16) و سهند74 (فرامرز DE-18).
انگلیسی‌ها این ناوها را به نه فروند موشک ضدهوایی Seacat و پنج موشک ضدکشتی Sea Killer تجهیز نمودند اما بعدها برخی بروزرسانی‌ها بر روی ناوها انجام شد و سیستم‌های مدرن چینی جایگزین سامانه‌های قدیمی شد.
یکی از شناورهای این کلاس یعنی سهند در سال 1988 مورد تهاجم ناوگان آمریکایی قرار گرفت و غرق شد.
خصوصیات
سازنده‌: شرکت‌های انگلیسی Vosper Thornycroft و Vickers
تعداد: 4 فروند (3 فروند فعال)
تناژ جابجایی: 1540 تن
طول: 94.5 متر
عرض: 11.07 متر
آبخور: 3.25 متر
سرعت: 39 گره
برد عملیاتی: 9000 کیلومتر
خدمه: 125 تا 146 نفر
تسلیحات: چهار مقر شلیک موشک C-802، یک توپ مارک8 کالیبر 114 میلیمتر، یک توپ دوگانه‌ی ضدهوایی 20 میلیمتری، دو توپ ضدهوایی بیست میلیمتری، دو خمپاره‌انداز 81 میلیمتری، دو مسلسل، یک خمپاره‌انداز ضدزیردریایی، دو مقر سه‌گانه‌ی پرتاب اژدر 323 میلیمتری
پیشران: دو موتور دیزلی، دو توربین گازی، دو محور شفت
کلاس الوند










ناوچه حمزه
حمزه از جمله شناورهایی است که در دریایی خزر مشغول به خدمت است. این شناور در کنار سایر شناورهای موشک‌انداز کوچکتر کلاس سینا فعالیت می‌نماید. تسلیحات اصلی این شناور عبارت است از چهار مقر شلیک موشک‌های ضدکشتی C-802 تشکیل‌شده‌است.
خصوصیات
تعداد: 1 فروند
تناژ جابجایی: 580 تن
طول: 52 متر
عرض: 7.65 متر
آبخور: 3.25 متر
سرعت: 15 گره
تسلیحات: چهار مقر شلیک موشک C-802، توپ اصلی 20 میلیمتری، دو مسلسل سنگین 12.7 میلیمتری
پیشران: دو موتور دیزلی

ناوچه‌های کلاس بایندر
ناوچه‌های کلاس بایندر از جمله‌ شناورهای گشتی سنگین هستند که توسط ایالات متحده ساخته شده‌اند. بر روی این شناور تسلیحات خاصی وجود ندارد. از این کلاس دو فروند یعنی Bayandor 81 و Naghdi 82 در اختیار نیروی دریایی کشورمان هستند.
خصوصیات
تعداد: 2 فروند
تناژ جابجایی: 1135 تن
طول: 83.82 متر
عرض: 10.06 متر
آبخور: 3.05 متر
سرعت: 20 گره
خدمه: 133 نفر
تسلیحات: توپ دوگانه، یک توپ دولوله‌ای 40 میلیمتری، یک توپ دولوله‌ای 20 میلیمتری، دو مسلسل
رادار: رادار کاوش هوایی دوبعدی SPS-6
پیشران: چهار موتور دیزلی متصل به دو محور شفت

شناورهای موشک‌انداز کلاس کمان و سینا
شناورهای موشک‌انداز کلاس کمان از جمله مهم‌ترین و پرتعدادترین شناورهای مورد استفاده‌ی حال حاضر در نیروی دریایی کشورمان محسوب می‌گردند و معمولا در هر رزمایش دریایی این شناورها توجه‌ها را به خود جلب می‌نمایند. این شناورها توسط کشور فرانسه ساخته شده و به موشک‌های ضدکشتی هارپون مجهز شدند. 12 فروند از این شناورهای مدرن غربی در فاصله‌ی سال‌های 1974 تا 1981 ساخته و تحویل ایران داده‌شدند. تعداد دو فروند از شناورهای این کلاس در طول جنگ‌ تحمیلی از دست رفتند که یکی آنها یعنی پیکان توسط نیروهای عراقی و طی عملیات مروارید و دیگری یعنی جوشن توسط نیروهای متخاصم آمریکایی و طی عملیات آخوندک مورد تهاجم قرار گرفتند.
تسلیحات اصلی شناورهای کلاس کمان شامل چهار مقر شلیک موشک هارپون و یک توپ 76 میلیمتری خودکار OTO-Melara است که البته این مقرها در حال حاضر به مقرهای شلیک موشک‌های نور تغییر یافته‌اند.
بعدها متخصصان داخلی اقدام به طراحی مدلی مشابه یعنی کلاس سینا نمودند. گفته‌ می‌شود سینای 350 تنی قادر است تا 45 گره سرعت بگیرد و مجهز به موشک‌های ضدکشتی C-801 است. در ضمن توپ اصلی مورد استفاده در سینا توپ 76 میلیمتری فجر اعلام شده‌است.
تعداد شش فروند شناور مشابه نیز در نیروی دریایی یونان مشغول به خدمت هستند که از آنها تحت عنوان ناوچه‌های کلاس La Combattante Iia یاد می‌شود.
لیست


خصوصیات (کمان)
کشور سازنده: فرانسه
تعداد: 12 فروند+ 4 فروند سینا
تناژ جابجایی: 275 تن (350 تن سینا)
طول: 47 متر
عرض: 7.1 متر
آبخور: 1و9 متر
سرعت: 36 گره (45 گره سینا)
برد عملیاتی: 2600 کیلومتر
خدمه: 31 نفر (4 افسر)
حسگرها:
رادار جست‌وجوی سطحی هوایی Thomson-CSF Triton
رادار ناوبری SMA 3 RM 20
رادار کنترل آتش Thomson-CSF Castor
سیستم‌های اقدام متقابل: پرتابگر چف/دکوی و سامانه‌ی ESM
تسلیحات:
4 مقر شلیک موشک ضدکشتی نور
توپ اصلی 76 میلیمتری
پیشران: چهار موتور دیزلی متصل به چهار محور شفت
کمان








شناور یونانی



شناورهای موشک‌انداز کلاس تندر (Houdong)
شناورهای کلاس تندر نیز از جمله شناورهای اصلی مورد استفاده توسط نیروی دریایی کشورمان هستند که در اختیار نیروی دریایی سپاه پاسداران هستند و در رزمایش‌های مختلف خودنمایی می‌کنند. این شناورها ساخته‌ی کشور چین بوده و طرح آنها براساس شناورهای Type 21 بناشده‌است. ایران نخستین مشتری خارجی این کلاس شناور محسوب می‌گردد که از سال 1990 به اقدام به خریداری این شناورها کرده‌است و در حال حاضر تعداد 10 فروند از این کلاس شناور در اختیار سپاه پاسداران قرار دارد. این شناورهای قادر به شلیک موشک‌های سری C-80X هستند و در سینه‌ی آنها یک توپ AK-230 دیده‌میشود.
لیست


خصوصیات
کشور سازنده: چین
تعداد: 10 فروند
تناژ جابجایی: 205 تن
طول: 38.6 متر
عرض: 6.8 متر
آبخور: 2.7 متر
سرعت: 35 گره
برد: 1500 کیلومتر
خدمه: 28 نفر شامل سه افسر
حسگرها: رادار کاوش سطحی Type SR-47، رادار ناوبری RM 1070A و رادار کنترل آتش Type 341
تسلیحات: موشک ضدکشتی نور، توپ الی دولوله‌ای AK-230
پیشران: سه موتور دیزلی متصل به سه محور شفت
کلاس تندر








در ادامه به بررسی شناورهای تندرو و موشک‌های ضدکشتی در اختیار نیروی دریایی کشورمان خواهیم پرداخت.

نویسنده: محمد مهدی محمدی

توجه!
1- این مقاله حاصل زحمات نویسنده و در راستای افزایش اطلاعات فارسی‌زبانان و ایرانیان عزیز است و استفاده از آن بدون قرار دادن لینک مقاله به عنوان منبع شرعا و قانونا غیر مجاز است.
2-هرگونه دخل و تصرف در مقاله غیر مجاز است.
3-با توجه به وجود متن‌ انگلیسی مطالب قید شده در این مقاله، انتشار مطالب آن به هیچ وجه تخلیه‌ی اطلاعاتی محسوب نمی‌شود.